Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Sed residamus, inquit, si placet. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Sed tamen intellego quid velit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Duo Reges: constructio interrete.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?

 

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Quod cum dixissent, ille contra. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

 

Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Rationis enim perfectio est virtus; Si enim ad populum me vocas, eum. At iam decimum annum in spelunca iacet. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

 

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. An hoc usque quaque, aliter in vita? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Ac tamen hic mallet non dolere. Dicimus aliquem hilare vivere; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;

 

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Tanta vis admonitionis inest in locis; Nunc de hominis summo bono quaeritur; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.